Marbod

BIOGRAFIA Murathan Muslu

CHARAKTERYSTYKA

Znany tez jako Marboduus, wódz plemienia Markomanów zamieszkujących wschód ziem germańskich, Bohemię (dzisiejsze Czechy). Zaciekły wróg Arminiusa. Wychowany, podobnie jak Arminius i Flavus, w Rzymie, podobnie jak oni został oddany na wychowanie jako syn reika jako „gwarant pokoju” (w serialu kilkakrotnie pojawiają się informacje, że cała wymieniona trójka znała się właśnie z Rzymu, co w ujęciu historycznym nie jest prawdą – kiedy do Rzymu trafił Arminius, starszy od niego Marbod już wyjechał, aby objąć władzę u Markomanów).

Żonaty z Odarike, ale homo- lub biseksualny, kochanek Flavusa (co nie ma żadnego potwierdzenia w źródłach historycznych). Zwolennik pokoju z Rzymem, z czego czerpie własne korzyści, nie zważając przy okazji na to, że taki układ jest niekorzystny dla całego jego ludu. Bywa impulsywny i „dziki”, ale ogólnie zachowuje się i nosi na wzór rzymski, lubi luksusy, rozrywki, otacza się liczną służbą, nie chce tego poświęcać w imię idei i zjednoczenia Germanów. Uważa, że interesy są ważniejsze i lepsze niż toczenie wojen, nawet w słusznych sprawach.

Marbod uznawany jest za pierwszego władcę Czech, wiadomo, że jego rosnące wpływy bolały Rzym i Tyberiusz ruszył nawet z 12 legionami, aby go zniszczyć – Marboda uratował wybuch buntu w Ilirii, przez co Rzymianie nie mogli się bardziej zaangażować w kampanię i oficjalnie uznali go za króla. Nie zaangażował się w konflikt Tyberiusza i Germanika z Arminiusem, a potem sam toczył z tym ostatnim wojnę (jej wynik był nierozstrzygnięty, ale Marbod wycofał się na swoje ziemie). Władzę stracił na rzecz zbuntowanego szlachcica Catualdy.

WYGLĄD

Wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna około 40 lat. Ma długie czarne włosy, które spina z tyłu, nosi też dość bujny czarny zarost. Z prawej strony twarzy ma kilka blizn.

BIOGRAFIA

Sezon 2

Odwiedza go Flavus, jego dawny kochanek z czasów wspólnego pobytu w Rzymie, widać, że wciąż są sobą zainteresowani. Flavus namawia go do ujęcia Arminiusa. Do jego obozu przybywa Arminius, prosząc o dołączenie się do walki z Rzymianami. Waha się, czy wybrać stronę Arminiusa i poświęcając jego wojska przegnać Rzymian, czy zachować swój status rzymskiego sojusznika, który zapewnia mu spokojne rządy. Podczas spotkania reików w czasie przesilenia wypowiada się przeciw Arminiusowi, uważając, że lepszy jest pokój z Rzymem.

Podczas walki Arminiusa z Flavusem uderza kamieniem w tył głowy wygrywającego Arminiusa i ogłusza go. Rozmawia z Tyberiuszem na temat sojuszu, zgadza się na proponowany układ. Zaczyna spotykać się z Flavusem. Przekonuje reików, że schwytanie Arminiusa było zgodne z wolą bogów. Walczy z Arminiusem po jego ucieczce z obozu rzymskiego, Arminius rzuca mu w twarz rozżarzone węgle, czym zapewnia sobie przewagę i ma okazję go zabić. Niespodziewanie Arminius nie tylko daruje mu życie, ale klęka przed nim, ogłaszając go królem wszystkich plemion germańskich (Arminius zdawał sobie sprawę, że Marbod nigdy nie da mu władzy, a jego śmierć zacznie wojnę plemienną). Marbod przyjmuje propozycję, ale wie, że ucierpiała na tym jego pozycja.

Przybywa do niego Flavus z darami od Tyberiusza, Marbod dowiaduje się, że ma zabić posłańca, aby udowodnić swą lojalność wobec Rzymu, nie ma jednak ani odwagi, ani ochoty, darzy Flavusa uczuciem. W końcu upija się, aby dodać sobie odwagi, zostaje jednak ogłuszony przez Flavusa, który dowiedział się o jego zamiarach.

Zwołuje spotkanie wszystkich reików, ma tam zostać koronowany na króla Germanów. W trakcie koronacji dochodzi do ataku Rzymian, strzała przebija głowę koronującego go reika, potem ginie jego żona Odarike. Przybywa z wojownikami pod rzymski obóz, żądając głów Germanika i Flavusa. Zwołuje armię markomańską, jest pogrążony w rozpaczy po śmierci Odarike i nie może osobiście zarządzać armią, w jego miejsce przybywa przekonać wojowników do walki Thusnelda. Bierze udział w decydującej bitwie, gdzie życie ratuje mu Flavus, który następnie umiera w jego ramionach.