Sawant, czyli geniusz
Główny bohater serialu „The Good Doctor” cierpi na połączenie autyzmu i zespołu sawanta. O ile o tym pierwszym napisano tomy, o tyle o zespole sawanta prac powstało niewiele – gruntownie opisano zaledwie 100 takich przypadków. Niewiele, zważywszy na to, że dziś mniej więcej żyje ich wśród nas około 110 tysięcy... To stan, w którym osoba z zaburzeniami rozwoju jest wybitnie uzdolniona umysłowo. Uznawana jest za geniusza i niemal zawsze ma niesamowitą pamięć (co nie pokrywa się z wysokością tradycyjnie mierzonego IQ, które waha się między 40 a 70, a bywa i niższe). Jak niesamowitą niech świadczy przypadek cierpiącego na porażenie mózgowe Leslie Lemkego, który w wieku kilkunastu lat usłyszał w telewizji koncert Piotra Czajkowskiego. Chłopak siadł za jakiś czas do fortepianu, dodajmy, że pierwszy raz w życiu, i... odegrał go zupełnie bez błędów! Do końca życia nauczył się grać kilka tysięcy utworów, wiele z nich słyszał wcześniej tylko raz. Inny sawant, zresztą pierwszy z opisanych, Thomas Fuller w ciągu kilkudziesięciu sekund był w stanie podać na przykład, ile sekund żył człowiek, który zmarł w wieku 70 lat, 17 dni i 12 godzin – w obliczeniu uwzględnił lata przestępne! Zespół sawanta mocno łączy się ze spektrum autyzmu, ponad połowa przypadków cierpiała na oba stany (zespół sawanta nie jest stanem chorobowym, nie leczy się go), więc w tym sensie opis ekranowego Shauna Murphy'ego ma pokrycie w faktach.
Zdolności sawantów najczęściej dotyczą matematyki i szybkiego liczenia, a także podawania długich ciągów cyfr. Jeśli chodzi o sztukę, tutaj dominują zdolności muzyczne, co ciekawe, najczęściej związane z wymienioną powyżej grą na fortepianie. Sawanci potrafią się także błyskawicznie nauczyć języka obcego, z tym, że raczej potrafią powtarzać konkretne frazy, nauczyć się tysięcy słów, nie znają natomiast ich znaczenia i sami nie potrafią układać poprawnych zdań. Zdarzają się zdolności plastyczne, głównie malarskie i rzeźbiarskie, związane z odtwarzaniem widzianych dzieł (praktycznie nigdy natomiast sawanci nie dodają do nich swoich elementów związanych z jakąś symboliką). Z bardziej niezwykłych umiejętności pojawiają się genialne wyczucia czasu – osoba taka potrafi mierzyć „na wyczucie” czas z taką dokładnością, jak robi to zegarek. Umiejętności sawantów zazwyczaj są wrodzone i trwają przez całe życie, ale nie ma tu reguł, niekiedy potrafią się pojawić w dorosłym wieku lub tylko na kilka miesięcy czy lat, po czym zniknąć bezpowrotnie.
Poza wspomnianymi Lemkem i Fullerem za najbardziej znanych sawantów uważa się chociażby Kima Peeka, który stał się pierwowzorem Raymonda Babbita, którego genialnie na ekranie odtworzył w „Rain Manie” Dustin Hoffman. Peek znał na przykład na pamięć 12 tysięcy książek (nie rozumiał jednak ich treści), wszystkie amerykańskie miasta i miasteczka, kody, numery pocztowe, znał też historię wszystkich krajów świata, łącznie z tym, kto kiedy panował i z kim był powiązany... Inni podobni geniusze to Richard Wawro (malarz, jego prace wystawiane były w najbardziej prestiżowych galeriach), Daniel Tammet (pisarz, matematyk i lingwista – islandzkiego nauczył się od podstaw w cztery dni) czy znana też z ekranów Temple Grandin (profesor na uniwersytecie Kolorado), którą w jej biografii zagrała Claire Danes. Na ekranie zresztą sawanci pojawiali się nieraz, przykładem Simon z „Kodu Mercury”, Tomek z „Dziewczyny z szafy” Bodo Koxa, Kazan z „Cube” czy Forrest Gump (jako sawanta opisano go w powieści, film trochę ten temat spłycił).
